Ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης είναι μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες
φυσιογνωμίες του αγιορείτικου και γενικότερα του ορθόδοξου
μοναχισμού. Γεννήθηκε
το 1866 στη Ρωσία από γονείς ευσεβείς. Ύστερα από διάφορες μεταπτώσεις των
πρώτων νεανικών του χρόνων, ένα
αποκαλυπτικό όραμα της Υπεραγίας Θεοτόκου τον έκανε να μετανοήσει βαθιά και να
ποθήσει την ισάγγελη μοναχική πολιτεία.
Το 1892 ήρθε στο Άγιον Όρος, στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Μικρόσχημος
μοναχός έγινε το 1896 και μεγαλόσχημος
το 1911.
Στο αρχείο της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος όπου ασκήτεψε γράφει:
«Μεγαλόσχημος Πατήρ Σιλουανός ο κατακόσμον
Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ, χωρικός εκ της διοικήσεως Ταμπωώφ, επαρχίας
Λεμπεντίσκ, χωριό Σοβσκ. Εγεννήθη το 1866. Έλαβε το μέγα σχήμα εν έτει 1911.
Διήλθε διακονίας: εις τον Μύλον, εις το μετόχιον της Καλαμαριάς, εις το Παλαιόν
Ρωσικόν Οικονόμος. Ετελεύτησε την 11/24ην Σεπτεμβρίου 1938». Ο Άγιος
Σιλουανός έγινε «γνωστός» στον ελληνικό ορθόδοξο χώρο από τη θαυμάσια βιογραφία που συνέταξε ο μακαριστός γέροντας Σωφρόνιος,
ηγούμενος της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ-Αγγλίας, ο οποίος ήταν πνευματικό
τέκνο του Αγίου Σιλουανού. Η ζωή του στον Άθωνα, διαποτισμένη από την διαρκή
μνήμη του Θεού, ξεχώριζε για τη συνέπεια και την ακρίβειά της τόσο στους
πνευματικούς αγώνες όσο και στις μοναστηριακές διακονίες. Υπομονετικός και
μακρόθυμος, πράος και άκακος, ταπεινός και υπάκουος ο όσιος Σιλουανός, κέρδισε
την αγάπη και την εκτίμηση των συμμοναστών του, αλλά και δέχτηκε πολλές επιθέσεις
από τους φθονερούς και μισόκαλους δαίμονες. Έχοντας παραδώσει τον εαυτό του
ολοκληρωτικά στον Θεό, πολύ σύντομα αξιώθηκε
να λάβει το δώρο της ακατάπαυστης ευχής από την Κυρία Θεοτόκο, αλλά και να
δει τον ζώντα Χριστό μέσα στο ναό του προφήτη Ηλία, στο μυλωνά της μονής. Η
Θεοφάνεια εκείνη ήταν ο σημαντικότερος σταθμός της ζωής του. Από τότε η οξεία
πνευματική αίσθησή του, έγινε ακόμα οξύτερη. Αισθανόταν αφόρητο πόνο για την
αμαρτία.
Λυπόταν
και έκλαιγε για τις ψυχές που βρίσκονται μακριά από την αλήθεια. Προσευχόταν αδιάλειπτα για όλο τον
κόσμο. Αγαπούσε τους ανθρώπους και το Θεό χωρίς όρια.
Μολονότι ολιγογράμματος, απέκτησε σπάνια σοφία και
πείρα με τους αγώνες και τις μελέτες του. Η επικοινωνία μαζί του ήταν πηγή χαράς. Η παρουσία
του χάριζε ειρήνη και ανάπαυση. Γενικά η όλη του μοναχική ζωή ήταν ένας αγώνας
πώς να κρατήσει την προσευχή αδιάλειπτη και να μην λυπήσει τον Χριστόν. Το
τέλος του ήταν ήσυχο, σιωπηλό, γαλήνιο όπως ήταν ο μοναχικός του βίος. Ο Άγιος
Σιλουανός άφησε γραφές και διδασκαλία πλήρης χάριτος και Πνεύματος Αγίου.
Έζησε οσιακά 46 χρόνια στο μοναστήρι όπου κοιμήθηκε το 1938. Ο Άγιος Σιλουανός καταριθμήθηκε στην χορεία
των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας το 1987.
Πηγές:
Σεραφείμ Mουταφίδης 3ο Γυμνάσιο
Χορτιάτη