Υπάρχει Θεός;

Σάββατο 12 Μαΐου 2018

Υπάρχει Θεός;

Δε θα σου άρεσε να σου δείξει κάποιος στοιχεία της παρουσίας του Θεού, χωρίς να γίνει πιεστικός; Χωρίς να σου λέει ότι : «Πρέπει να πιστέψεις»; Όταν ερχόμαστε στην πιθανότητα ύπαρξης του Θεού, η Αγία Γραφή μας λέει ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουνε δει αρκετές αποδείξεις, αλλά έχουν αρνηθεί την αλήθεια για το Θεό. Από την άλλη μεριά γι΄αυτούς που θέλουν να ξέρουν αν υπάρχει Θεός, αυτός λέει : «Θα με ζητήσετε και θα με βρείτε».

Ο Θεός δεν είναι ένα αντικείμενο να τον εξετάσουμε σε κάποιο εργαστήριο επιστημονικά. Έτσι, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για αποδείξεις περί ύπαρξης ή ανυπαρξίας του Θεού, παρά μόνο για λογικές σκέψεις περί Αυτού. Αν και αυτά είναι ζητήματα έξω από την ανθρώπινη εμπειρία, παρόλα αυτά οι άνθρωποι ζητούν να βρουν μια λογική αιτία πίστης στη θεότητα.

Στο ερώτημα περί υπάρξεως του Θεού ανάγεται ο άνθρωπος και από το γεγονός ότι ο Θεός είναι κεκρυμμένος και αθέατος. Δεν μπορείς να τον συναντήσεις και να τον δεις, να λάβεις εμπειρική αίσθηση της παρουσίας του. Ο Θεός κυβερνά τον κόσμο, όμως δεν μπορείς να κατανοήσεις την ενέργεια Του αυτή, η οποία είναι άκρως αινιγματική στο φτωχό μυαλό μας, σε σημείο που, βλέποντας τόση ακαταστασία, τόση κακότητα και τόση φυσική και ηθική αθλιότητα στον κόσμο, να αναρωτιέται κανείς αν πράγματι υπάρχει Θεός και προνοεί αληθινά για τα πλάσματα του.

Το ζήτημα της υπάρξεως του Θεού είναι ζήτημα καθαρά πίστεως. Το Ιερό Σύμβολο της Πίστεως ρητά ομολογεί : «Πιστεύω εις ένα Θεόν».
Ο άνθρωπος, ο λογικά σκεπτόμενος, έχει τη δυνατότητα να δεχθεί ή να μη δεχθεί την ύπαρξη του Θεού. Την ύπαρξη του Θεού κανένας δεν μπορεί να την αποδείξει λογικά. Είναι υπερβατική, αθέατη στα μάτια μας και απρόσιτη στη φυσική μας διάνοια. Έμμεσα μόνο μπορούμε να διακρίνουμε τη θεία ενέργεια η οποία διακατέχει και συγκρατεί τα όντα και είναι διάχυτη στην εξωτερική δημιουργία. Η ύπαρξη του Θεού προϋποθέτει την πίστη και αυτό αρκεί. Ο Θεός υπάρχει στην περιοχή της καρδιάς που τη φλογίζει η πίστη και όχι στο μυαλό που κυριαρχείται από το λόγο και διέπεται από την αυστηρή επιστημονική γνώση. Αν ο Θεός δεν υπάρχει στην καρδιά ως μυστική παρουσία, δεν υπάρχει πουθενά. Ο Θεός μας αγαπάει και μας δημιούργησε για να έχει μια προσωπική σχέση μαζί μας, «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σ’Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια». (κατά Ιωάννη 3.16).

Αλλά εμείς Τον απορρίψαμε και αυτή η σχέση αποκόπηκε. Αυτή η απόρριψη Του Θεού και το χτίσιμο της ζωής μας γύρω από οτιδήποτε άλλο, είναι αυτό που η Αγία Γραφή αποκαλεί αμαρτία. Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα μας, εξαιτίας της αμαρτίας μας. Παρόλο που μας αξίζει να αποκοπούμε για πάντα από το Θεό, εξαιτίας της αγάπης Του έστειλε τον Ιησού Χριστό να πληρώσει την τιμωρία για τις δικές μας αμαρτίες πεθαίνοντας πάνω στο σταυρό ώστε εμείς να συγχωρηθούμε. Μέσω του Ιησού ο Θεός έχει γεφυρώσει το χάσμα που μας χώριζε από Αυτόν. Απ’όλες τις γνωστές θρησκείες της ανθρωπότητας, μόνο μέσω του Ιησού μπορούμε να δούμε τον Θεό να πλησιάζει την ανθρωπότητα, ανοίγοντας δρόμο για μία προσωπική σχέση μαζί Του. Ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού προσφέρουν σε μας μια καινούρια ζωή σήμερα. Ο Θεός μας συγχωρεί και μας αποδέχεται ολοκληρωτικά στη γεμάτη αγάπη αγκαλιά Του. Μας λέει : « Σας αγάπησα με μία αγάπη, επομένως συνεχίζω να είμαι πιστός προς εσάς». Έτσι ενεργεί ο Θεός.

Αν κοιτάξει κανείς στις σημαντικότερες θρησκείες όλου του κόσμου και θα δει ότι ο Βούδας, ο Μωάμεθ και ο Κομφούκιος παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως διδασκάλους και προφήτες. Κανένας ποτέ δε διακήρυξε πως είναι ίσος με τον Θεό. Ο Ιησούς όμως το έκανε. Είπε πως ο Θεός υπάρχει κι εσείς τον βλέπετε. Ο Ιησούς είπε πως όποιος είδε εκείνον, είδε και τον Πατέρα, οποιοσδήποτε πιστεύει σε εκείνον, πιστεύει και στον Πατέρα.

Αντίθετα με άλλους διδασκάλους που τα λόγια τους τα επικέντρωναν πάνω σε ανθρώπους, ο Ιησούς επικεντρωνόταν στον εαυτό Του. Είπε: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή, κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα αν δεν περάσει από εμένα».

Πώς ο Χριστός απέδειξε πως είναι Θεός; Έκανε πράγματα που οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν. Ο Ιησούς έκανε θαύματα. Θεράπευσε τυφλούς, ανέστησε νεκρούς, δημιούργησε τροφή από τον αέρα, περπάτησε πάνω στο νερό. Ο Ιησούς παρουσίασε το Θεό γεμάτο αγάπη που ενώ γνώριζε τις αδυναμίες μας, θέλει να έχει μία προσωπική σχέση μαζί μας. Ο Ιησούς μας αποκάλυψε ότι παρόλου που ο Θεός μας έβλεπε ως αμαρτωλούς άξιους να τιμωρηθούμε, η αγάπη Του υπερίσχυσε κι ο Θεός άλλαξε τα σχέδια Του.

Ο ίδιος ο Θεός πήρε ανθρώπινη μορφή και δέχτηκε να τιμωρηθεί για τις δικές μας αμαρτίες. Μήπως ακούγεται ανόητο; Ίσως, όμως πολλοί πατέρες που αγαπούν τα παιδιά τους θα άλλαζαν θέση με το παιδί τους που πάσχει από καρκίνο. Η Αγία Γραφεί μας λέει πως ο λόγος για τον οποίο πρέπει να αγαπούμε το Θεό είναι επειδή εκείνος πρώτος μας αγάπησε. Ο Θεός δεν μας αναγκάζει να πιστεύουμε σε Αυτόν, παρόλο που θα μπορούσε. Αντίθετα, μας προσφέρει πολλές αποδείξεις για την ύπαρξη Του, ώστε να ανταποκριθούμε σ’Αυτόν με τη θέληση μας.

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;

Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.

Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Φυσικά.

Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι;

Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;

Φοιτ.: Όχι.

Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;

Φοιτ.: ο Θεός…

Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;

Φοιτ.: Μάλιστα.

Καθ..: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις πέντε αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;

Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;

Φοιτ..: ... Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;

Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Κύριε καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της. Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι,
καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;

Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ μου;

Φοιτ.: Κύριε, θέλω να καταλήξω ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική...

Καθ..: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Κύριε καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε καθηγητά, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα, αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της.

Τώρα πείτε μου κάτι, κύριε καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;

Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;

Καθ.: …

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;

Καθ.: …

Φοιτ.(προς την αίθουσα): Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του κ. καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;