Βία και πόλεμος στο όνομα του Θεού

Ζούμε σε έναν κόσμο που σημαδεύεται, όλο και περισσότερο η εξάπλωση της βίας και του φαινόμενου του θρησκευτικού φανατισμού. Σε όποια γωνία του πλανήτη και αν δει κανείς θα ξεχωρίσει είτε θρησκευτικής φύσεως πολέμους, είτε εγκλήματα και σφαγές που γίνονται στο όνομα της θρησκείας. Ποια είναι όμως η σχέση του Θεού με τον πόλεμο;
 Η ανθρωπότητα βιώνει σήμερα ίσως μία από τις χειρότερες μορφές της θρησκευτικής βίας, του πιο ακραίου φονταμενταλισμού και του πλέον ανείπωτου θρησκευτικού φανατισμού της ιστορίας. Σε καθημερινή βάση γινόμαστε μάρτυρες φρικτών εγκλημάτων στο όνομα του Θεού, κυρίως από το χώρο της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, όπου το μισαλλόδοξο Ισλάμ προελαύνει, σφάζοντας και καταστρέφοντας, διαλαλώντας τις θηριωδίες του ως « θείο θέλημα ». 

«Με την δύναμη του Θεού στο πλευρό μας θα θριαμβεύσουμε στο Ιράκ» έλεγε ο Τζορτζ Μπους, πριν τον πόλεμο… « Πολεμήστε σαν να σας έδωσε εντολή ο Θεός » έλεγε στο αντίπαλο στρατόπεδο τους Ιρακινούς ο Σαντάμ Χουσεΐν…  
Οι ηγέτες επικαλούνται στο όνομα του Θεού για να δικαιολογήσουν τις επεκτατικές τους πολιτικές, και οι στρατοί ξεκίνησαν εκστρατείες και επικαλούνται τη βοήθειά Του. 

Ποια είναι η σχέση του Θεού με τον πόλεμο; Καμία, θα απαντήσουν αναφανδόν οι εκπρόσωποι όλων των θρησκευτικών δογμάτων. Η ειρήνη και η αγάπη προβάλλονται από όλες ανεξαιρέτως τις θρησκείες, ως οι δύο σημαντικότερες πανανθρώπινες αξίες, όμως ο πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ανθρωπότητας, είναι εκείνες στις οποίες οι θρησκείες έπαιξαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε εμπόλεμες συρράξεις και αδελφοκτόνους. Σχεδόν όλοι οι θρησκευτικοί πόλεμοι κρύβουν πίσω τους πολιτικά, οικονομικά συμφέροντα και εδαφικές διεκδικήσεις, υποστηρίζουν στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ. Οι ένοπλες συγκρούσεις, σπάνια ή σχεδόν ποτέ δεν αφορούν αποκλειστικά τη θρησκεία. Αν και γίνονται στο όνομα μιας ανώτερης δύναμης, οι ρίζες τους εντοπίζονται σε παράγοντες όπως η οικονομία, η πολιτική , ή τα εδαφικά δικαιώματα.

 Εάν επιχειρήσει κανείς να ξεχωρίσει τους αυθεντικούς θρησκευτικούς πολέμους, πρέπει να ανατρέξει αιώνες πίσω π.χ. οι σταυροφορίες που ξεκίνησαν τον 11^ο αιώνα. Τα τελευταία 100 χρόνια ωστόσο, ελάχιστοι ήταν οι αυθεντικοί θρησκευτικοί πόλεμοι. Ο ισλαμικός τρομοκρατικός πόλεμος που εδώ και χρόνια διεξάγει η Αλ Κάιντα έχει να κάνει κυρίως με την πολιτική στις αραβικές χώρες και την παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στα μουσουλμανικά κράτη.

Οι συγκρούσεις μεταξύ ινδουιστών και μουσουλμάνων στην Ινδία το 2002, αποτελούν τα πιο πρόσφατα παραδείγματα θρησκευτικά υποκινούμενης βίας στον 21^ο αιώνα. Όσον αφορά τον πόλεμο στο Ιράκ, σαφώς και δεν ήταν θρησκευτικός, ήταν απλώς «πλούσιος» σε θρησκευτικές λέξεις και εκφράσεις. Ο Λευκός Οίκος συχνά αποκαλούν τους τρομοκράτες «άπιστους». Και οι δύο πλευρές επικαλούνται τον Μεγαλοδύναμο επιζητώντας την τελική νίκη.

Τελικό συμπέρασμα είναι πως η θρησκεία καλύπτει ένα αρκετό ποσοστό στα αίτια των πολέμων ( το οποίο είναι μεγαλύτερο στα πιο παλιά χρόνια) δεν ευθύνεται μόνο αυτή, αλλά και τα συμφέροντα. Αν και δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σοβαρό πρόβλημα αυτή τη χρονική στιγμή, στη περίοδο που ζούμε είναι αρκετά εύκολο να ξεσπάσει θρησκευτικούς πόλεμος, αφού ξεσηκωθούν οι φανατικοί οπαδοί και αυτοί που υποστηρίζουν την βία. Έτσι από την μια πλευρά έχουμε πιο ήπιες συγκρούσεις σε σχέση με παλιότερα και από την άλλη έχουμε τον σημερινό κόσμο που κοιτάει το συμφέρον του, και όχι να γίνουμε ένα σώμα όλοι μαζί.   

Πηγές:
http://aktines.blogspot.gr/2014/11/blog-post_53.html 

http://eyploia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=203:thriskeia&catid=76&Itemid=207 

 

Βικτώρια Βασιλειάδου 3ο Γυμνάσιο Χορτιάτη