Η σχέση του Οσίου Σιλουανού με την κτίση

Η αγάπη πλημμύριζε την καρδιά του Οσίου Σιλουανού κι έτσι αντιλαμβανόταν ως ενιαίο κομμάτι όλη την ανθρωπότητα και την κτίση, μαζί με τα ζώα και τα φυτά της. Με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, όλη η φύση φανερώνει ιδιότητες από τον δημιουργό της και για αυτό της αξίζει όχι μόνο σεβασμός, αλλά απεριόριστη αγάπη.

Ο Θεός σκέφτεται τον κόσμο και η γη, το σύμπαν κινείται.  Όλα υπάρχουν με τη δική του θέληση και ενέργεια. Φέρνουν μέσα τους τη ζωή, γιατί ζωή είναι ο Θεός, «ο Ων» όπως ο ίδιος συστήθηκε. Όταν λοιπόν ο άγιος Σιλουανός στενοχωριόταν και για ένα φυλλαράκι, που θα πείραζαν άσκοπα από τη φύση, χτυπώντας τις πρασινάδες που υπήρχαν στην άκρη του μονοπατιού, αυτό δε δείχνει απλά οικολογικό ενδιαφέρον, αλλά κάτι πολύ πιο σπουδαίο. Η καρδιά που αγαπά το Θεό κι είναι ενωμένη μαζί Του, βλέπει και ακουμπά όλα τα πράγματα της φύσης, σαν είναι πράγματα αγαπημένα του σπιτιού μας που τα χαϊδεύουμε, που τα φροντίζουμε, που είμαστε συναισθηματικά δεμένοι μαζί τους και δεν θέλουμε να τα χαλάμε. 

Η φύση δεν είναι η πηγή πλούτου που την εξουσιάζουμε και την κάνουμε ότι θέλουμε. Γι αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις κινήσεις μας. Ο Θεός μας εμπιστεύτηκε για λίγο τον κόσμο κι εμείς όσο κρατήσει η ζωή μας, ταιριάζει να είμαστε ευγενικοί με τη φύση. Ξεφεύγουμε από την πορεία μας, όταν με απληστία και εγωισμό παριστάνουμε τα «αφεντικά» του πλανήτη και καταστρέφουμε όσα εμείς δεν δημιουργήσαμε σαν να ήταν κατασκευάσματα δικά μας.

Ο Όσιος Σιλουανός έχει μεγάλη ταπείνωση και αγάπη, σαν του Χριστού και για αυτό πονάει η καρδιά του ακόμα και για ένα κλωναράκι που θα κοπεί απερίσκεπτα. Το Άγιο Πνεύμα που είναι πανταχού παρόν, αγιάζει την ύλη. Έτσι, οι ιδιότητες της φύσης είναι «προγραμματισμένες» από τον δημιουργό της, το Θεό και όχι τον άνθρωπο. Κατά συνέπεια το θαύμα της ζωής και το μυστήριο της εξέλιξης όλης της φύσης δείχνει μια Θεία νοημοσύνη που είναι  πολύ διαφορετική από εκείνη των επιστημόνων.

Οι Άγιοι χωρίς να σπουδάσουν τους νόμους της φύσης, τη γνώριζαν και τη ζούσαν σε βάθος λόγω της αγαπητικής ένωσής τους με τον Ποιητή του κόσμου. Γι αυτό μπορούσαν να κάνουν θαύματα που υπερβαίνουν τους νόμους της ιατρικής ή των φυσικών επιστημών. Τα θαύματα που θεραπεύουν αρρώστιες είναι εντυπωσιακά για τους ανθρώπους, αλλά είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα με τον οίκτο που νιώθει ο Άγιος Σιλουανός για το φυλλαράκι.

Με την προσευχή και την αγάπη ο χριστιανός ενώνεται με το Θεό και ταυτόχρονα με όλη τη κτίση που είναι πλάσμα του Θεού. Τότε η φύση γίνεται παράδεισος κι ο άνθρωπος κινείται σε αυτή με φυσικότητα, αρμονία και αγάπη ως αχώριστο μέρος της. Αυτή είναι η γλυκύτητα του Όσιου Σιλουανού με την κτίση.

Παρακάτω ομιλεί ο Μητροπολίτης Αντώνιος Σουρόζ (Anthony Bloom Metropolitan of Sourozh) για τον Άγιο Σιλουανό.

Δημήτρης Δεληγιωργάκος 3ο Γυμνάσιο Χορτιάτη