Καθώς ο
Ιησούς περπατούσε στον δρόμο είδε έναν
τυφλό και παίρνοντας λίγο χώμα και φτύνοντας το, το άλειψε στα μάτια του τυφλού
και του είπε να πάει να πλυθεί στην
κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Εκείνος πήγε και τότε άρχισε να βλέπει μπροστά του
και συγκλονίστηκε. Τότε οι Φαρισαίοι τον είδαν και δεν πίστεψαν πως ήταν τυφλός
και τώρα βλέπει. Έπειτα ο Κύριος ακούγοντας τα λόγια των Φαρισαίων τους επιτίμησε.
Ο Ιησούς διώχνει το σκοτάδι και χαρίζει το αληθινό φως της ζωής.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κρατούν καμία
στάση άρνησης απέναντι στον Χριστό, όπως οι γονείς του άλλοτε τυφλού. Στις
περισσότερες όμως περιπτώσεις, οι
άνθρωποι τοποθετούνται θετικά ή αρνητικά απέναντί Του. Σε ορισμένες
περιπτώσεις, το θάμβος από τις επιστημονικές και τεχνολογικές ικανότητες του
σύγχρονου ανθρώπου, οδήγησε κάποιους στην
αίσθηση αποθέωσης και στην καταστρεπτική για την τελειοποίηση του ανθρώπου,
απόρριψη της υπάρξεως του Θεού.
Η
άρνηση ορισμένων εξελίσσεται σε πόλεμο κατά του Χριστιανισμού και των πιστών.
Έτσι αντέδρασαν οι Φαρισαίοι στον Χριστό αλλά και στον τυφλό και δεν κατάλαβαν
πως ο Χριστός ήταν ο Θεός ακριβώς μπροστά τους, γιατί ναι με οι Φαρισαίοι ήταν
πιστοί στην θρησκεία τους αλλά δεν μπορούσαν
να διακρίνουν τον Χριστό και την αληθινή διδασκαλία του.
Ο πόνος και
η θλίψη δεν αποτελούν πάντα αρνητικές καταστάσεις, αλλά έναρξη ή πορεία προς
την αγιότητα, αν ο άνθρωπος γνωρίζει να
προσφέρει τις θλίψεις του στον Θεό με υπομονή, όπως έπραττε ο συγκεκριμένος
τυφλός του Ευαγγελίου.
Πηγές:
Αλέξανδρος Τσολάκος 3ο
Γυμνάσιο Χορτιάτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου